Z racji praw natury nierozerwalnie wiążących je z ziemią, z powodu swej nieruchomości, rośliny mają do pokonania znacznie więcej trudności niż zwierzęta. Toteż zazwyczaj uciekają się do sztuczek, podstępów i forteli, a nawet do wynalazków mechanicznych, dzięki którym mogą się skutecznie rozmnażać. Kwiaty są nie tylko piękne, ale także niezwykle inteligentne.
39,90 zł
Brak w magazynie
W dzisiejszym rozumieniu inteligencja kojarzona jest z umiejętnością myślenia, a także obecnością układu nerwowego. Rośliny, pomimo że tych cech nie posiadają, wykazują zachowania współcześnie określane jako inteligentne, a które już ponad 100 lat temu opisał Maeterlinck. Na poziomie pojedynczej komórki rośliny są najbardziej złożonymi i wyrafinowanymi organizmami na Ziemi. Przyglądając się kwiatom, trudno dostrzec jak bardzo skomplikowane mechanizmy sensoryczne przebiegają w ich wnętrzu. W odróżnieniu od zwierząt, mających możliwość wyboru miejsca, w jakim się znajdują, roślina musi dostosowywać się do ciągle zmieniających się warunków otoczenia. Dziś, tak jak Maeterlinck, podziwiamy ich doskonałe dopasowanie do środowiska.
Tytuł: Inteligencja kwiatów
Autor: Maurice Maeterlinck
Przekład: Karolina Iwaszkiewicz
Wydawnictwo: Wydawnictwo MG
Rok wydania: 2017
ISBN: 978-83-777-9402-9
Format: 21 × 15 cm
Oprawa: twarda
Stron: 191
“Powonienie to jedyny luksusowy zmysł ofiarowany nam przez przyrodę. Wydaje się, że jest niemal obcy naszemu ciału i nie związany z nim ściśle. Czy nasz nos jest narządem rozwijającym się też organem, który zanika? Czy zdolność odczuwania zapachu budzi się w nas czy zasypia? Wszytko przemawia za tym, że rozwój powonienia pozostaje w ścisłym stosunku z rozwojem naszej cywilizacji. Starożytni nie interesowali się specjalnie zapachami subtelnymi, lubując się wyłącznie w woni ciężkiej, brutalnej, mocnej, dlatego też używali piżma, benzoesu, mirry, kadzidła, o zapachach kwiatów rzadko wspominają poematy greckie, łacińskie oraz literatura hebrajska. Czyż po dziś dzień przyjdzie naszemu rolnikowi, nawet w chwilach odpoczynku, wąchać fiołki lub róże? Mieszkaniec miasta przeciwnie, spostrzegłszy kwiat, natychmiast podnosi go do nosa. Możemy więc przypuścić, że powonienie jest zmysłem, który zjawił się na ziemi jako ostatni, jedyny może nie znajdujący się na drodze “uwstecznienia”, jak powiadają biolodzy. Z tego powinniśmy się doń przywiązać, badać go i pielęgnować wszelkie możliwości, jakie nasuwa. Jakąż by nam sprawił niespodziankę, gdyby osiągnął na przykład doskonałość wzroku, jak to się stało u psa, który odbiera równie silnie wrażenia węchowe jak wzrokowe!”
Maurice Maeterlinck, a właściwie Maurice Polydore Marie Bernard, hrabia Maeterlinck to belgijski dramaturg, poeta, eseista. Urodzony 29 sierpnia 1862 w Gandawie, zmarł 6 maja 1949 w Nicei. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1911.
Ważne miejsce w eseistycznej twórczości autora zajmuje seria poświęcona życiu naturalnemu, m.in. Życie pszczół (1901, wydanie polskie 1949), Inteligencja kwiatów (1907, wydanie polskie 1928), Życie termitów (1926, wydanie polskie 1958). Maeterlinck był zarazem wnikliwym obserwatorem przyrody, obdarzonym umiejętnością fascynującego jej przedstawiania. W swoich esejach opisuje świat złożonych powiązań i analogii w życiu ludzi.
