Wyka ptasia

Morfologia

Roślina wieloletnia o niedrewniejącym pnączu, wspinającym się po innych roślinach swoimi wąsami, powstałymi z przekształconych listków. Posiada rozbudowany, głęboko sięgający system korzeniowy z typowymi dla rodziny brodawkami korzeniowymi. Wytwarza pędy podziemne rozłogi służące do rozmnażania wegetatywnego, oraz nadziemne, wiotkie łodygi, okręcające się dookoła podpór. Nadziemne charakteryzują się kanciastym, cienkim przekrojem, żeberkowaną powierzchnią, tudzież delikatnym, przylegającym kutnerem, zanikającym nierzadko zupełnie u starych okazów.

Wyka ptasia wypuszcza liście złożone, o nieparzysto pierzastym kształcie, zbudowane zwykle z 6-12 listków, opatrzone przylistkami. Pojedynczy listek asymilacyjny jest owłosiony i nieco podługowaty. Przylistki cechują się strzałkowatym kształtem oraz całobrzegą blaszką. Wąsy czepne powstają z listka szczytowego i pierwszej pary listków liścia złożonego.

Kwiaty naszej rośliny skupione są w kwiatostany typu jednostronnego grona, zawiązujące się na szypułkach w kątach liści. Na jeden kwiatostan przypada po 15-40 kwiatów. Pojedyncze kwiatki nie wydzielają zapachu, wyrastają bezpośrednio z osi kwiatostanu lub na ledwo dostrzegalnej szypułce. Mierzą do 12 mm długości. Mają typową dla bobowatych grzbiecistą budowę z fioletową, bądź granatowo-fioletową koroną, plamistą łódeczką oraz ciemniejszymi cętkami na żagielku i skrzydełkach.

Owocami są szaro-bure lub piaskowo brązowe, dzióbkowate strąki o gładkim i błyszczącym wnętrzu, cienkich a wiotkich łupinach, dojrzewające od sierpnia do października. Nasiona typowe dla tzw. drobnonasiennych motylkowatych zatem niepozorne, twarde, głęboko spoczynkowe, mierzące zazwyczaj 2,5-3 mm średnicy, kiełkujące hypogeicznie. Nasiona wyki ptasiej różni od nasion pokrewnych wyk znamię zajmujące 1/3 obwodu. Roznoszone są przez wiele czynników, nie tylko ptaki, lecz także wiatry, wody roztopów, a także jako domieszka do ziaren innych roślin z rodziny bobowatych.