Łąka ruderalna

Rośliny ruderalne wchodzące w skład tej kompozycji w początkowej fazie wzrostu na terenach zdegradowanych nie napotykają konkurencji ze strony gatunków z naturalnych siedlisk. Po upływie kilku lat, poprawie warunków glebowych i ustaniu antropopresji gatunki z mieszanki zostaną zastąpione przez rodzime gatunki łąkowe i leśne. Różnorodność gatunkowa mieszanki umożliwia jej zastosowanie w zarówno w miejscach nasłonecznionych jak i półcienistych np. przy ścianach budynków. Rośliny osiągają maksymalną wysokość 150 cm i mogą kwitnąć aż do października. Koszenie łąki ruderalnej odbywa się raz w roku późną jesienią. Siano po osypaniu się nasion można zebrać lub pozostawić do rozłożenia na miejscu do rozłożenia i stworzenia warstwy próchnicy. Możliwe jest też koszenie wiosną, dzięki czemu rośliny będą stanowiły przez zimę rezerwuar nasion dla ptaków i schronienie dla owadów.

Łacińskie słowo rudus oznacza gruz, ruiny, dlatego ta kompozycja nasienna świetnie nadaje się do zagospodarowania miejsc z dużą ilością gruzu, śmietnisk, hałd czy terenów przydrożnych.