Kalkulator łąki

Żmijowiec zwyczajny

Dwuletni, ale bardzo okazały gatunek o mocno owłosionym ciele i purpurowych, a potem (po zapyleniu) błękitnych lub granatowych kwiatach. Wyborny gatunek na pastwiska pszczele i do miejskich łąk kwietnych, gdyż chętnie odwiedzany przez pszczoły i inne błonkówki. Forma dzika, nieodmianowa.

SKU: N043

7,00 28,00 

Gramatura
Dodaj do porównania

SZYBKA WYSYŁKA

Zamówienia wysyłamy w 24h by każdy zakup dotarł do 3 dni roboczych.

BEZPIECZNE PŁATNOŚCI

Gwarantujemy bezpieczny, wygodny i szybki sposób dokonywania płatności.

POMOC I WSPARCIE

Oferujemy bezpłatne doradztwo i kompleksową opiekę pozakupową.

GWARANCJA JAKOŚCI

Dostarczamy profesjonalne i przemyślane mieszanki nasion.

nasiona

W 1 gramie jest ok:

345 nasion

O gatunku

Nazwa polska: żmijowiec zwyczajny

Nazwa łacińska: Echium vulgare L.

Rodzina: ogórecznikowate Boraginaceae (szorstkolistne)

Status w Polsce: rodzimy, bardzo częsty

Trwałość:
roślina dwuletnia
Kolor:
granatowy
Wysokość:
70 cm
Kwitnienie:
czerwiec-październik

Morfologia

Żmijowiec zwyczajny to okazała roślina dwuletnia o kudłatych pędach i liściach, charakterystycznie przebarwiających się kwiatach oraz burakowatych korzeniach.

W pierwszym roku wypuszcza zgrubiały korzeń oraz rozetę liści. W drugim wykształca gruby, zwykle prosty pęd kwiatowy, od 1 m wysoki, obsypany brodawkami i obrośnięty dwoma rodzajami włosków jednocześnie. Włoski długie, odstające i szczeciniaste wyrastają z czerwonych brodawek; a włoski krótkie i przylegające wyrastają z całej powierzchni łodygi.

Liści żmijowiec zwyczajny wypuszcza dwa typy: odziomkowe oraz górne. Liście odziomkowe są długie, podługowate, z ogonkami. Liście górne coraz krótsze, ulegające skróceniu do podsadek w miarę zbliżania się do kwiatostanu, siedzące (bez ogonków), mocniej orzęsione od odziomkowych.

Kwiaty przedprątne, za młodu są czerwone lub bordowe, na starość niebieskie lub granatowe, wyrastają w kątach liści, tworząc razem ogromny kwiatostan typu skrętki. Zmiana koloru kwiecia wiąże się ze zmianą pH soku komórkowego w tychże organach. Płatki korony zrastają się w krótszą niźli kielich rurkę, rozchylającą się asymetrycznymi wargami. Słupek i pręciki kwiatu o charakterystycznej czerwonej barwie wystają z korony, co przypomina rozdwojone język żmii (stąd nazwa łacińska i polska rodzaju, stąd również wiara w lecznicze właściwości tych roślin, zażywanych po ukąszeniach gadów). Żmijowiec zwyczajny kwitnie dłużej od swoich krewniaków: od czerwca do października, nawet listopada. Zapylają go głównie duże pszczołowate: trzmiele, brzmiki, pszczoły miodne i co okazalsze samotnice. Zapylenie krzyżowe gwarantuje dobrą kiełkowalność nasion.

Owoce w postaci trójkanciasto okrągławej rozłupni, rozpadających się na 4 ciemnobrązowe, brodawkowate rozłupki o ząbkowanych kantach. Żmijowca zwyczajnego łatwo pomylić z podsiewanym przez pszczelarzy żmijowcem babkowatym. U żmijowca babkowatego z korony wystają tylko dwa pręciki, u żmijowca zwyczajnego cztery; a nasada liści jest sercowata jak u niektórych babek (stąd nazwa).

Dodatkowe informacje

Siew

Siew nasion to sama przyjemność: siać można niemal cały rok (od późnej jesieni, przez przedwiośnie, wiosnę, lato i jesień), byle na głębokość 10 mm. W celach pszczelarskich warto siać go w miejscach ciepłych, suchych, lotnych i jałowych. Można też rozmnażać przez sadzonki. Odczyn nie ma większego znaczenia. Na stanowiskach żyznych i wilgotnych krzewi się bujnie, ale źle kwitnie. W dobie susz i globalnego ocieplenia wielką zaletą staje się niskie zapotrzebowanie tej rośliny na wodę i biogeny. Odmiany ozdobne ścina się po przekwitnięciu.

Ciekawostki

Żmijowiec zwyczajny to prastary gatunek siewny, w Polsce sadzony i dziczejący od starożytności. Produkowano zeń olej i trutkę na szczury. Całe ziele używano jako odtrutkę na jad żmij, przy padaczce, trądziku, przy uporczywym kaszlu, na źle gojące się rany i jako środek znieczulający. Znachorskie leczenie się żmijowcem jest bardzo niebezpieczne, prowadzi do uszkodzeń wątroby i mózgu, objawiających się m.in. urojeniami. Wychodowano szereg odmian ozdobnych tego żmijowca. Różnią się od typu dzikiego pokrojem (często karłowym) i/lub barwą kwiatów (granatową, purpurową, różową, białą). 

Z powodu kłujących włosków i trującego, obfitującego w alkaloidy oraz krzemionkę ziela, większość roślinożerców unika żmijowca. Żerują jednak na nim gąsienice rusałki osetnika, niektóre wyspecjalizowane pluskwiaki i chrząszcze. Najmłodsze i najdelikatniejsze, śluzowate liście były też jadane przez ludzi mimo ich toksyczności.

W Kalifornii ż. zwyczajny do dziś uważany jest za jedną z najlepszych roślin miododajnych. Ceni się go za nietypową budowę kwiatów, chroniących nektar przez wypłukaniem przez ulewy jak i odparowaniem w upał. Zabezpiecza to wyjątkową stabilność nektarowaniu. Amerykańscy pszczelarze bronią się przed wprowadzaniem zakazu uprawy ż. zwyczajnego równie zaciekle jak europejscy przed zakazem uprawy nawłoci i grochodrzewu. Późną jesienią dostarcza pszczołom najlepszego nektaru na czas zimowania.

Żmijowiec zwyczajny w mieszankach nasion:

Wartość pożytkowa

Wydajność pyłkowa żmijowca zwyczajnego wynosi 70-80 kg/ha, a cukrowa dojść może do 400 kg/ha. Zwykle jednak bywa mniejsza, rzędu 200-300 kg z ha.

Pszczelarze cenią wysoko ten gatunek za fenomenalne nektarowanie od świtu niemal do północy nawet na jałowych, kamienistych lub piaszczystych glebach.

Miód żmijowcowy charakteryzuje się jasnożółtą, bursztynową barwą, mocnym, przyjemnym zapachem i uwielbianym przez kupujących smakiem. Nie krystalizuje przez 9-15 miesięcy. Stężenie cukrów zależy w przypadku żmijowca zwyczajnego od jakości gleby, nie od ilości opadów.

 

BEEWILD to troska o środowisko naturalne. Oprócz promocji gatunków rodzimych, prowadzenia warsztatów edukacyjnych i projektów rewildingowych firma finansuje także organizacje ekologiczne.

Uczestnicząc w  1% for the Planet przekazujemy 1% naszych rocznych obrotów na projekty wspierające zrównoważony rozwój.

Więcej informacji: www.onepercentfortheplanet.org

Produkty polecane