Czarcikęs łąkowy

Rola biocenotyczna czarcikęsu łąkowego

Czarcikęs łąkowy jest jedną z najważniejszych roślin dla motyli, zwłaszcza zagrożonego modraszka telejusa (Phengaris teleius) i czerwończyka fioletka (Lycaena hippothoe). Jego nektar jest również chętnie zbierany przez pszczoły i trzmiele. Kwiaty kwitną od lipca do września, stanowiąc późnoletnie źródło pożywienia dla owadów zapylających. Roślina przyciąga także bzygowate, które odgrywają ważną rolę w zwalczaniu mszyc. Występuje na wilgotnych łąkach i torfowiskach, gdzie wspiera lokalne ekosystemy, dostarczając pożywienia i schronienia wielu bezkręgowcom.

Na zdjęciu: czarcikęs łąkowy & rusałka osetnik

Ciekawostki o czarcikęsie łąkowym

• Jest kluczową rośliną żywicielską dla larw rzadkiego motyla – modraszka telejusa, który składa jaja na jej liściach.
• Wbrew nazwie czarcikęs łąkowy niemal zawsze rośnie mniejszy od rzadszego, chronionego czarcikęsika Kluka. Najważniejsza prócz czarcikęsika, roślina pokarmowa dla gąsienic chronionej i rzadkiej przeplatki aurinii, zwanej w Niemczech „przeplatką czarcikęsową”.
• Dawniej wierzono, że diabeł odgryzł mu korzeń, co miało tłumaczyć, dlaczego jego korzeń jest krótki i wygląda na „odcięty” – stąd nazwa „czarcikęs”.
• Był używany w medycynie ludowej jako środek na ukąszenia węży oraz jako lek przeciwko chorobom skóry.
• Jest wskaźnikiem naturalnych, niezubożonych łąk – jego obecność świadczy o bogatej bioróżnorodności siedliska.
• W niektórych regionach Europy uznawany jest za roślinę magiczną, mającą chronić przed złymi mocami i chorobami.