Krwawnica pospolita

Siew

Krwawnica pospolita wymaga stanowisk trwale wilgotnych, o glebach torfiastych bądź próchnicznych, ciężkich i zasobnych. Potrzebuje wiele Słońca. Wybornie znosi chłód.

Doskonale nadaje się do obsadzania brzegów oczek wodnych, rowów, kanałków, do ogrodów pszczelich, motylowych oraz pozostałych założeń naturalistycznych (często razem z wiązówkami, kosaćcami i tojeściami).

Jako składnik miejskich łąk kwietnych i pasów kwietnych sprawdza się na stanowiskach okresowo zalewanych lub stale podmokłych.

Można ją rozmnażać na wiele sposobów, przez wiosenny lub jesienny wysiew nasion, podział starych, ale zdrowych kęp, podział karp lub fragmentów kłączy, ewentualnie także sadzonki pędowe.

Ciekawostki

W myśl prastarej, wspólnej ludom całej kuli ziemskiej zasady, by „podobne leczyć podobnym”, ziela L. salicaria używano w starożytności i średniowieczu przeciw czerwonce. Zapomniana w czasach nowożytnych, wróciła do łask podczas I wojny światowej jako lek wykrztuśny, przeciwbiegunkowy, ściągający, przeciwgorączkowy i przeciwzapalny. Obecnie znowu bywa stosowana przy cukrzycy, nadciśnieniu, zakrzepicy, nawet po zawałach. W kosmetyce leczy się nią trądziki oraz łojotoki. 

Rozmnażaniem krwawnicy zdecydowanie rządzi liczba trzy oraz jej wielokrotności. Po pierwsze na rozmaitych okazach tej wilgociolubnej byliny znajdziemy trzy rodzaje kwiatów. Po drugie pojedyncze kwiaty cechują się sześciodzielną symetrią, mając po 6 pręcików. Wyraźne różnice dotyczą zarówno długości pręcików jak i długości szyjka słupka u każdej z trzech kategorii osobników. 

1. U pierwszej kategorii każdy kwiat posiada 6 pręcików o tak długich nitkach, iż wystają daleko poza okwiat. Dalszych 6 pręcików charakteryzuje się nitkami średniej długości, za to słupek odznacza się bardzo krótką szyjką.
2. Druga kategoria charakteryzuje się 6 bardzo długimi i 6 średnimi pręcikami, natomiast słupkiem z szyjką także średniej długości.
3. Wreszcie trzecia grupa krwawnic to osobniki o 6 średnich oraz 6 króciutkich pręcikach, za to monstrualnie wydłużonych słupkach, mocno wystających poza okwiat.

Poszczególne pręciki różnią się nie tylko wymiarami, lecz także kolorem: krótkie i średnie są złociste, a najdłuższe zielone. Słupek ma charakter półdolny a znamiona spłaszczone. W głębi kubkowatego dna kwiatów gromadzi się nektar dla owadów. Wabi on błonkówki, zwłaszcza pszczoły samotnice i miodne. Odwiedzając krwawnice trzech kategorii insekty nabierają pyłku na odmienne części odwłoka i głowy, zależnie od wysokości pręcików w danym kwiecie. Potem siadają na następnym kwiecie, zwykle innej budowy, ocierając opyloną część ciała o słupek. Kwiaty krwawnicy pospolitej wykształciły zatem w toku ewolucji niepospolity mechanizm zapylania krzyżowego, gdzie wszystkie rośliny wprawdzie są obupłciowe, lecz mogą być zapylone jedynie pyłkiem okazów pozostałych kategorii. Tylko wtedy zawiążą pełne nasiona. Dojrzewają one w brązowej torebce z przegródką w środku.