Ostrzeń pospolity

Morfologia

Średniej wysokości roślina dwuletnia (w krajach o cieplejszym od Polski klimacie nawet jednoroczna) o siwo owłosionych liściach i pędach, wielobarwnych kwiatach oraz mocnym, niezbyt miłym zapachu.

Ulistnione skrętolegle łodygi ostrzenia pospolitego wznoszą się prosto, rozgałęziając u góry, są mocno kutnerowate. Miękko orzęsione z obu stron liście różnią się kształtem zależnie od miejsca na łodydze. Odziomkowe i dolne są długoogonkowe, eliptycznie lancetokształtne, do 0,2m długie, bez łatwo dostrzegalnej wiązki przewodzącej. Górne liście C. officinale będą natomiast siedzące i wydłużone, z bardzo wyraźnym nerwem środkowym (wiązką przewodzącą).

Pojedyncze kwiaty ostrzenia odznaczają się pięciokrotną symetrią kielicha i korony. Filcowaty kielich zrasta się wyłącznie u nasady. Korona o płatkach zrośniętych w niedługą rurkę. W środku rurki znajduje się pięć pręcików, jeden słupek oraz chroniące je przed deszczem i rabusiami pyłku, okryte brodawkami osklepki. Pręciki charakteryzują się jednakową długością, najczęściej krótszą od korony, a także nader niedługimi nitkami i pylnikami. Pojedyncze kwiatki skupione są w kwiatostany I rzędu typu skrętki, zaś całe skrętki formują kwiatostan II rzędu typu wiechy. Wiecha ostrzenia jako całość zabezpieczana jest przez wydłużone, lancetowate liście podsadkowe.

Owoce w postaci typowej dla rodziny szorstkolistnych rozłupni, pękających się na eliptyczne rozłupki. Pojedyncze rozłupki u tego ostrzenia będą zgrubiałe w centrum i po brzegach, co nadaje im dyskowaty kształt, tak z góry jak i z dołu uzbrojone w liczne kolce. Prócz kolców dodatkową siłę przyczepu zapewnia im specjalna, eliptyczna płaszczyzna na spodzie dysku.