Najszybciej działające jest wapno tlenkowe (CaO), ale jest ono mocno reaktywne i ma silne właściwości żrące. Wapno tlenkowe powinno być co do zasady używane tylko na ciężkich lub silnie zakwaszonych stanowiskach. Dodatkowo stosuje się je także na glebach zwięzłych, ciężkich i gliniastych, by zmienić ich strukturę — rozluźnić, poprawić przepuszczalność i magazynowanie wody oraz powietrza. Nie stosuje się go na glebach lekkich.
Znacznie bezpieczniejsze w stosowaniu jest wapno węglanowe (CaCO3). Jest to forma wapnia występująca w przyrodzie. Działanie tego nawozu jest wolniejsze od wapna tlenkowego, jednak w dłuższym okresie bardzo skuteczne. Jeśli chcemy uzyskać szybki efekt poprawiający pH, ale obawiamy się stosować wapna tlenkowego, wówczas dobrym wyborem jest wapno węglanowe. Ta forma wapna z powodzeniem jest stosowana na gleby lżejsze oraz średnie, które charakteryzują się szybszą przyswajalnością.
Najniższą reaktywnością charakteryzuje się wapno dolomitowe. Działa w glebie bardzo długo, ale też i wyjątkowo wolno. Efekty są zauważalne dopiero po kilku latach. Jeśli zależy nam na w miarę szybkim odkwaszeniu, to zdecydowanie ta forma nie będzie najlepszym wyborem. Możemy je stosować w sytuacji, kiedy chcemy zachować obecne pH gleby.
