Pochodzi ze wschodniej części dzisiejszych Stanów Zjednoczonych, lecz rozpowszechniło się na całym świecie, w bardzo różnych strefach klimatyczno-roślinnych, od równika po daleką Północ. Pierwotnie był to krótkowieczny gatunek pionierski, zależnie od okoliczności funkcjonujący jako roślina jednoroczna, dwuletnia albo bylina, przystosowany do zasiedlania naturalnych luk w lasach i na preriach, spowodowanych przez pożary, powodzie, obrywy brzegów, aktywność zwierząt kopiących nory albo tarzających się w runi, zejścia lawin czy wybuchy wulkanów. Przymiotno białe doskonale odnalazło się w świecie białych ludzi, wkraczając na pola orne, pastwiska, przydroża, tory kolejowe i tramwajowe, porzucone place budowy, wreszcie na wysypiska odpadów.
Za sprawą niezwykle małych wymagań (względem żyzności i odczynu gleby, nawodnienia i oświetlenia) oraz delikatnej urody biało-żółtych lub bladolila-żółtych „kwiatków” (właściwie całych kwiatostanów w postaci koszyczków), skupionych kwiatostany II rzędu (typu rozrzutki albo baldachokształtnej wiechy) przymiotno białe cieszy się ogromną sympatią wielu ogrodników. Zimotrwał zwyczajny wciąż bywa celowo podsiewany w parkach i ogródkach, a przynajmniej tolerowany na rabatach, trawnikach, wśród krzewów, w alpinariach i murkach kwietnych.
Choć przymiotno białe bywa dość ładne nie należy wprowadzać go do parków i ogrodów. Warto również systematycznie usuwać je z naszych miejskich łąk kwietnych, nanołączek, pastwisk pszczelich i pasów kwietnych w sadach. W całej Europie, w tym w Polsce stało się niezwykle ekspansywne. Po pewnym czasie wyprze inne, siane przez nas gatunki ozdobne, antysmogowe albo warzywne. Co gorsza nie ograniczy się do zdominowania terenów mocno zmienionych przez człowieka. Przeciwnie! Z łatwością wkroczy także do zbiorowisk o zupełnie naturalnym charakterze, w tym tych najcenniejszych, będących przedmiotem zainteresowania całej Wspólnoty (wymagających ustanowienia obszaru Natura 2000) jak pionierska roślinność kamieńców górskich potoków oraz murawy kserotermiczne (klasa Festuco-Brometea i ciepłolubne murawy z Asplenion septentrionalis-Festucion pallentis) z ważnymi stanowiskami storczyków.
